Kategori: sinema

çok sevdiğim cuma gecelerinden birini daha evde, bir film karşısında geçirdim. bu seferki tuhaf dünyasıyla beni bir boris vian kitabına, dilimden düşürmediğim l’arrache-coeur‘e götürdü (kitabımın halen elinde olduğu arkadaşıma buradan selamlar!). 2009’da cannes film festivali’nden un certain regard ödülüyle dönen dogtooth tıpkı vian’ın kitabındaki gibi çocuklarını kendi yarattıkları dünyaya hapseden, onlar için gerçekte olduğundan tamamen…

viyana’daki salvador dali sergisinde rüya sahnesini gördüğümden beri aklımdaydı izlemek, bu sabaha karşı (evet uyku saatlerim biraz şaşmış durumda) sonunda başardım. gregory peck ve ingrid bergman’la birlikte psikanaliz de başrolde. dali’nin tasarladığı rüya sahnesiyse kısacık ama etkileyici. üstelik filmin tüm gizemini de içinde saklıyor. hitchcock izlemek her zaman ayrı bir zevk, hayran olunmaması zor bir…

işte son zamanlarda izlediğim en iyi yeni film: we need to talk about kevin. lionel shriver’ın aynı adlı romanından uyarlanan ve türkiye’de 3 şubat 2012’de vizyona girecek gibi görünen bu lynne ramsay filmini kesinlikle kaçırmayın, üzülürsünüz. tilda swinton’un kevin’in annesi olarak başrolde olduğu filmde sorunlu bir çocuk doğurduktan sonra hayatı değişen eva’nın tekinsiz, tüyler ürpertici, gizemli…

monsieur godard, je vous aime. oui, je vous aime, et pas pour vos derniers films mais pour vos premiers. ceux qui sont en noir et blanc. ceux qui me font soupirer, penser et surtout rêver. ces films-là qui représentent le romantisme enfantin du siècle et qui montrent en cachette une attitude politique qui vous définit.…

bu filmi niye izledik bilmiyorum. bazen karşımıza çıkan ilk filmi izleyiveriyoruz. neyse siz bu hataya düşmeyin diye yazıyorum. uzun ve hiçbir numarası olmayan bir film. kendisinden uyarlandığı roman evelyn waugh’a ait ve 1945’te yayımlanmış. kısaca ateist ressam charles ryder’dan ve onun aralarına karıştığı katoliklikle kafayı bozmuş bir soylu ingiliz ailesinden bahsettiğini söyleyebilirim. rastlarsanız zamanınızı harcamayın…