Kategori: iDANS

dün akşam ruhsuz bir binadan ruhani hikayesiyle, insanı kapıp götüren ritmiyle brooklynli bir adam geçti: reggie wilson. iDANS-4’ün belki de en iyi performansıydı, performans sanatının amerikancasını hatırlattı, yüzümüzü güldürdü. daniel linehan’la başlayan amerikalılar hareketi iDANS’ın en kıpırtılı işlerini oluşturdu bence şu ana kadar. sonrası ne olur bilmiyorum ama reggie wilson’ı hem bu işiyle (introduction) hem…

mimar sinan bomonti binasının ıssızlığına geçen haftalarda tanık olmuştum. ama dün akşam iDANS programı için şebnem selışık aksan sahnesi’nin yollarına düşerken nedense daha farklı bir durumla karşılaşacağımı düşünüyordum. bir sürü insan, gösteri izlemek üzere yollarda yürüyor olacaktık, etrafta iDANS tabelaları, afişleri görecektik gibi hayallerim vardı. pek öyle olmadı.bir okul binasını canlandıracak olan öğrenciler. anladığım kadarıyla…

bimeras yaklaşık 4 aylık bir aranın ardından daniel linehan’ı bir kez daha istanbul’da ağırlıyor, bu sefer iDANS kapsamında.linehan’ın not about everything parçası her şeyle ilgili olmadığını söyleyip, aslında her şeyden bahsedip, her şeyi kapsayan yapısıyla mayıs ayında benim aklıma kazınmıştı. garajistanbul’da bu akşamki programın ikinci bölümünde tekrar izlemek, bu nedenle, çok hoşuma gitti. yine de…

iDANS’ta 4. geceyi geride bıraktık lotte van den berg’in spaar ze performansı ile. cumartesi gecesi izlediğim hooman sharifi’nin god knows, the mother is present but they no longer care performansı beni hiçbir yere sürükleyemediğinden kelimeleri biraraya getirip de okunabilecek bir şey yazamadım ne yazık ki. bu akşam ise sahnedeki 8 dansçı 75 dakikanın nasıl geçtiğini…