2011 Cannes Film Festivali’nde gösterilmek için bir parça kekin içine saklanan flash diskte ülke dışına kaçırılan This is Not a Film film yapması yasaklanan İranlı yönetmen Jafar Panahi’nin son harikası. Film çekmenin yasaklandığı durumda bile film düşünmenin, yazmanın, oynamanın, kısaca paylaşmanın yasaklanamayacağının kanıtı.
Yasak gelmeden önce üstünde çalıştığı filmini evinin sınırları içinde canlandırmaya çalışan Panahi’ye çekimlerde belgeselci arkadaşı Mojtaba Mirtahmasb ve evin evcil hayvanı Igi eşlik ediyor. Panahi’nin salonundaki dev İran halısı sarı bir bantın da yardımıyla filmin geçtiği evin odalarına bölünüyor. Panahi bantın çerçevelediği alanda kahramanının hikayesini en basit şekliyle anlatmaya çalışıyor. Ve biz bu sefer seyirci olarak o kahramanın iniş çıkışlarına değil, kahramanını kendisi canlandırmak zorunda kalan yönetmenin isyanına şahit oluyoruz. Igi’nin kitaplık rafları arasında dolanmaları, bir komşunun kapıyı çalması ve son olarak apartmanın çöplerini toplayan sanat öğrencisinin Panahi’nin elindeki iphone kamerasına takılan görüntüleriyle belgesel daha da “gerçek” oluyor.
Aslında iş film çekmeye geldiğinde ilham almak, konu bulmak atla deve değil diyor Panahi bir yandan. Diğer yandan da “Bir filmi anlatmak mümkün olsaydı çekmemiz gerekmezdi ki!” dediği umutsuz isyanıyla ya da önceki filmlerini gösterdiği dakikalarla bizi kendine diğer tüm filmlerinin yapabileceğinden daha çok yaklaştırıyor. En belirgin ve etkileyici özelliği samimiyeti olan This is Not a Film‘i bulursanız kaçırmayın.
Günlerin Köpüğü 
Yorum Yapın