robert altman’ın 2001 yapımı gosford park filmini sonunda izledik. küçük bir yıldızlar geçidini andıran film, birkaç günlük bir av partisine davet edilen konuklar, ve onların hizmetkarları çevresinde dönüyor ve kocaman bir ingiliz kır evinin alt ve üst katlarında olup bitenleri anlatıyor. marcel proust’un şaşaalı, dedikodu dolu zenginleriyle, octave mirbeau’nun güzel hizmetçileri birbirine girmiş gibi. katları birbirine bağlayan merdivenler filmin ana dekoru neredeyse.vurucu kısım ise, filmin afişinde de ipucu verilen cinayet değil – ki kim yapmış, neden yapmış gibi bir cinayet romanı ya da filminde temel olabilecek sorular cevapsız bırakılıyor – kahya kadının şu sözleri oldu: “What gift do you think a good servant has that separates them from the others? Its the gift of anticipation. And I’m a good servant; I’m better than good, I’m the best; I’m the perfect servant. I know when they’ll be hungry, and the food is ready. I know when they’ll be tired, and the bed is turned down. I know it before they know it themselves.”
Günlerin Köpüğü 
Yorum Yapın