öyle ya da böyle neredeyse bütün oscar filmlerini izlemiş buldum kendimi. nasıl oldu bilmiyorum desem inandırıcı olmaz herhalde.
dün akşam da christian bale ve mark wahlberg’i birarada sunan the fighter‘a takıldık. dövüş sahnelerinin televizyon estetiğinde (yani hiçbir estetik gözetilmeden) verilmesi hoşuma gitti. filmin ilk yarısındaki hareket, treme‘den tanıdığımız melissa leo’nun takıntılı anne karakteri ve tabii ki başroller etkileyiciydi. ancak film öyle ani bitti ki, yazacak hiçbir şey bırakmadı içimde. başrol hedefine ulaşır ulaşmaz bu kadar aniden bitiveren bir film izlememiştim hatırladığım kadarıyla…
Günlerin Köpüğü 
Yorum Yapın