manzaradan parçalar

bütün bir günü santralistanbul’un güzel çimenlerinde kıçımı bir sağa bir sola atarak, kah sırtüstü kah yüzükoyun yatarak ve orhan pamuk’un elimize tutuşturduğu yeni oyuncak manzaradan parçaları okuyarak geçirdim. bir yazarın deprem korkusunu okumak, çocukluk anılarıyla new york hayatından sahneler arasında dolaşmak hoş. kitabın kurgusunu, yazıların sıralanışını özellikle beğendim. bir yazı kütüphanesini nasıl sevdiği ve başkalarına açarsa bu sevginin azalacağından korktuğu ile kapanırken, sonraki nefret ettiği kütüphanesine, fırlatıp attığı kitaplara götürüyor bizi. istanbul’un geçmişine çıkardığı yolculuklar ise yanlış zamanda yanlış yerde doğduğum hissini bir kez daha hatırlatıyor bana…