Kategori: oradan buradan

dün, kar yağmaya başlamadan önce ofis penceremden görebildiğim son güzel şey bu martı oldu. antenin yanında nasıl da küçücük görünüyor…

keyfim yerinde çünkü çok güzel bir haber aldım. yaramaz fransız yönetmen michel gondry raymond queneau’nun “yüzyılın en güzel aşk romanı” olarak tanımladığı boris vian’ın günlerin köpüğü romanını sinemaya uyarlıyormuş. 2013 yılında tamamlanması planlanan prodüksiyonda chloé’yi audrey tatou, colin’i romain duris canlandıracakmış. ne kadar büyük bir heyecan ve merakla beklediğimi tahmin edebilirsiniz…

fark ettim ki camianın bazı aklı evvelleri, “koreografi”ye “kareografi” demekteler. nereden, nasıl bulmuşlar bu kelimeyi bilmiyorum. siz siz olun koreografiyi böyle yanlış yazmayın, kemiklerimi sızlatmayın. “karegorafi”nin ilyas odman’ın 16 şubat kumbaracı 50 gösterisinin duyurulduğu bir cümlede yer aldığını da belirtmek isterim bu arada. popüler mi oluyoruz ne…

“yediğin içtiğin sana kalsın, bana gördüklerini anlat” denir ya, ben de hep bu görüşteyimdir. severim sevmesine ama iyi yemeğe büyük bir düşkünlüğüm olduğu söylenemez. önemli olan ne yediğimden çok kiminle, nerede, nasıl bir ortamda yediğimdir. işte bu yüzden, bu kadar keyif almışken, salt galata’nın içindeki ca’d’oro’da “kazıklandığımı” hissetmek çok koydu. bu kalitedeki bir mekanın üç…

biliyorum, herkes bizim gibi sıcak evlerde, ofislerde geçirmiyor gününü. evsizler, bütün gün açıkhavada çalışmak zorunda olanlar, kara karşı kanat çırpmakta zorlanan kuşlar, yemek bulamayan hayvanlar var. biliyorum, işine yakın yerlerde oturmayanlar için karda kışta evin yolunu bulmak, iptal edilen vapurlara, deniz otobüslerine rağmen dere tepe aşıp yuvaya ulaşmak çok güç. ve biliyorum, bu soğuklar yüzünden…