Kategori: oradan buradan

  • Son zamanlarda…

    – Yattım, kalktım, çalıştım, tekrar yattım, tekrar kalktım, tekrar çalışmadım. – Direndim, dayandım. – Şaşırdım ve çok heyecanlandım. Bir süre sonra kabuğuma çekilip izlemeye başladım. Halen arada bir şaşırıyorum. Bence önemli bir his, insan şaşırma yetisini yitirirse yaşamak için hiçbir sebep kalmayabilir – ki bazen öyle de hissetmiyor değilim. – Kitap okudum. Çokça. Adı Roberto…

  • Spleen d’Istanbul

    Sevgili günlük, İstanbul çok sıkıcı bir yer. Dağ başını ve oranın sıkıcılığını özledim şimdiden. Her yerde çok fazla insan var ve bunların ne işe yaradığını düşünüp duruyorum. Dağ başının sessizliğini, yalnızlığını bulmaya imkan yok bu sokaklarda. Baudelaire misali kalabalıkların yalnız adamını oynuyorum burada ve her gün daha da yalnızlaşıyorum. Herkesin ayrı bir gailesi, işi-gücü var…

  • Kaldırımda bir kelebek

    İstanbul’da günlerim uzun yürüyüşler üstüne kurulu. Dağ başındaki bir arkadaşım “Hareket eden objeler çarpışır” demişti. Ben de mümkün olduğunca çok hareket ederek İstanbul’un enerjisini, kaosunu içime doldurmaya, tanıdık-tanımadık insanlara çarpmaya, karşılaşmaları tetiklemeye çalışıyorum. İşte bu kelebek de Maçka civarında hareket halindeyken bir kaldırımda çıktı karşıma. Önce ölmüş sandım, avucuma alınca canlandı. Öylece kaldırıma bırakmamak için…

  • Büyük umutlar

    Hiçbir şey beklediğim gibi olmadı. Zannediyordum ki ben inince şehre, havai fişekler patlayacak, tüm arkadaşlarım kapımda sıra olup boynuma sarılacak, muhabbetim bile olmayan mahalle esnafı üç aydır nerelerde olduğumu sorup olmayan maceralarımı anlatmam için ısrar edecekti. Oysa ben dağ başında yeni bir şeyler yaşarken İstanbul’da hayat olduğu gibi devam etmiş. Mahalleme eklenen 3-5 yeni kafe,…

  • Tu m’aimes?

    Le Mépris‘de Brigitte Bardot ve Michel Piccoli ve bir yatak. Godard’ın en unutulmaz sahnelerinden.”Seni seviyorum” demenin en güzel hali sonuna eklenen üç kelimede saklı, “totalement, tendrement, tragiquement”. Dağ başında çok fena yağmur var. İp gibi yağan yağmuru balkondan izliyorum. Bir gün daha boş geçiyor onun sayesinde…