2 Haziran akşamı Çatı Çağdaş Dans Sanatçıları Derneği’ndeki Ekin Bernay atölyesiyle yılın ikinci yarısına akışkan ve heyecan verici bir başlangıç yaptık.
Öncelikle siz de benim gibi Ekin Bernay’ı yeni tanıyanlardansanız, şuraya Ekin’le bir röportaj bırakıyorum.
Çatı’nın eski bir dostu olmama rağmen aramızın çok sıkı fıkı olduğu söylenemez. Alaska’daki iki yılın ardından Honolulu’ya göçen kadim dostum (Temel fıkrası gibi oldu ama gerçek), eski bir “Çatıcı” F. ısrar etmese bu atölyeyi diğer birçok atölye gibi pas geçme olasılığım çok yüksekti. İyi ki ısrar etmiş. Birkaç ay önceki Aydın Teker atölyesinden sonra bir kez daha Çatı’nın nev-i şahsına münhasır mekanından ilham dolu çıktım. Üstelik bu sefer Çatı bir sürü yeni yüzle doluydu. Yirmili yaşlarının başında, kurumsal, masa başı işlerinden kopup dünyanın başka bir köşesinde hayallerinin peşinden koşma planları yapan, Ekin’i takip eden, ondan ilham olan insanlarla birlikte hareket ettik. “İki saatte dans terapi olmaz” dediler ama adı ne olursa olsun bir bebek gibi yerde kıvrıldığımız, yavaş yavaş hareket etmeye başladığımız, ilk adımı attığımız, kafamızın ağırlığını bedenimizin merkeziyle eşitleyemeden bodoslama koştuğumuz, oyun parkında ilk defa dış dünyanın farkına vardığımız, başka insanlarla tanıştığımız, ergenlikte içimize kapandığımız, büyüdüğümüz, güçlenirken kırıldığımız zamanlara beden hafızamızla döndük. Ekin tüm süreci yumuşacık sesiyle verdiği komutlarla yönlendirdi ve “Şimdi artık şu anda olduğunuz yaşa geliyorsunuz” dediğinde bedenimin son iki yıldır öğrenmeye baş koyduğum tai chi hareketlerini yapmaya başladığını fark ettim. Hiç düşünmeden büyüyüvermiştim. Ve her nasılsa kollarım o kadar hafifti ki düşecek, benden kopup gidecekler gibi hissettim…
Ekin Bernay 23 Haziran’da yeniden Çatı’da olacak. Kendinize minik bir hediye vermek isterseniz, öneririm.
Günlerin Köpüğü 
Yorum Yapın