Yıl 2006 ya da 2007. O. ile harıl harıl korsanını arıyoruz, Miles Davis’in 1970’de Isle of Wight Festivali’ndeki performansının canlı kaydı 2004’te çıkan Miles Electric – A Different Kind of Blue dvdsinde mevcut. Ne mümkün korsanını bulmak, D&R’da sahicisini bulunca hemen atlıyoruz. Önemli olan bir an önce dinlemek-izlemek. İşte o an, o gün Bitches Brew benim hayatıma giriş yapıyor. Albümü ilk dinlediğimde değil, o dvdyi, Jack DeJohnette, Chick Corea, Keith Jarrett, Gary Bartz ve Dave Holland’lı o canlı performans kaydını izlediğimde.
1970’de kaydedilmiş albüm müzik tarihinde bir mihenk taşı. Ansiklopedik bilgiler için buyrun Wikipedia‘ya. O karmakarışık seslerden oluşan iki cdlik albümün bana neler hissettirdiğini ise umut ediyorum ki dinlediğinizde siz de hissediyorsunuzdur. Nitekim anlatmak zor, canlanıyorum, gerçekleşemeyecek kadar dev hayallere dalıp keyifleniyorum, bir nevi çıldırıyorum. Ondan önce ve sonra ne yapılmış olursa olsun Bitchew Brew benim başucu albümüm.
Miles Davis – Ascenseur pour l’Echafaud (soundtrack)
Hayır, o kadar da sıkı bir Miles Davis hayranı değilim ama elimde değil, bir film listesi yapsam Louis Malle’in filmi Ascenseur pour l’Echafaud filmi kesinlikle içinde olurdu. Sadece görüntüleri, konusu, Jeanne Moreau’su için değil, müzikleri için de. Yıllarca filmini bulamayıp müziğini dinleyerek hayal kurduğum bir sanat eseri söz konusu. Paris’te Malle ile tanışan Davis filmin özel bir gösterimine katılıyor. Ardından müzisyenleri ayarlıyor ve filmin arka planda aktığı bir stüdyoda neredeyse hiç hazırlıksız müzikler kaydediliyor. Sonuç müthiş. Bu albümü dinleyip film sahnelerini gözümün önüne getirdiğim çoktur.
Max Roach – We Insist! Max Roach’ Freedom Now Suite
Çok yeni ve geç kalmış keşiflerden ama yine çıldırtıcı, insanı yerinden kaldırıcı bir müzikal güç. Albümle ilgili çok önemli bilgiler için yine Wikipedia‘ya buyuralım. Dinlerken içiniz kıpırdamıyor, içinizden isyana ayak uydurmak gelmiyorsa bir sorun olabilir.
Fela Kuti
“Korku içinde yaşamayı reddediyorum” diyen bir büyük Nijeryalı müzisyen. Benimle birlikte tekrarlayan ritimlerini dinlemeye dayanan insan çok az ve özeldir. Her yoğun gece bir Fela Kuti albümüyle bitmelidir.
Sting & Gil Evans – Last Session
Bir konser albümü. 1987’de Gil Evans’ın Perugia Caz Festivali’ndeki konserine Sting’in konuk sanatçı olarak katılmasının sonucu. Jimi Hendrix parçalarının müthiş yorumlarının yanında, Sting’in kendi parçası Roxanne‘in de orijinalinden daha güzel bir yorumu var. Albümün büyüklüğü ve yeniden yeniden dinlendiğinde asla sıkmaması da bu farklı yorumlardan kaynaklanıyor. Müthiş birlikteliklerden.
Günlerin Köpüğü 
Yorum Yapın