ten minutes older “the cello”

ten minutes older “the cello” – bernardo bertolucci, claire denis, mike figgis, jean-luc godard, jiri menzel, michael radford, volker schlöndorff, istvan szabo

ten minutes older serisinin diğer filmi the trumpet‘tan daha önce bahsetmiştim. beğendiğim bölümleri olsa da, bunlar azınlıkta kalıyordu. dün izlediğimiz the cello ise genel olarak başarılı filmlerden oluşuyordu. ama bu sefer müzikler trompetle yorumlananlar kadar akılda kalıcı değildi.

zamana farklı yönetmenlerin gözünden bakmak hem keyifli hem de meraklandırıcı. jiri menzel meşhur bir çek oyuncunun aktörlük kariyerindeki filmlerden bir kolajla zamanın insan üstündeki fiziksel etkisini gösterirken, godard bir “son dakikalar” serisi yapıyor. zamanın karanlığı adını koyduğu bu seride menzel gibi godard da başka filmlerden görüntülerden bir kurguyla karşımıza çıkıyor. figgis’in filminin özellikle sıkıcı olduğu toplamadaki diğer yönetmenler ortalamanın üstünde kısa filmlerle katkıda bulunmuşlar. her biri bir sinema öğrencisi için “nasıl kısa film yapılır?” sorusuna farklı farklı ve başarılı cevaplar olabilir.

gelelim claire denis’nin sonunda izleme şansına eriştiğimiz vers nancy filmine. denis, jean-luc nancy’nin öğrencisi olabilecek bir kızla yaptığı tren yolculuğunun hemen hemen son 10 dakikasına ve “davetsiz misafir” kavramı hakkındaki sohbetlerine tanık oluyoruz. fransa’nın kibirliliğinden ve bazıları için nasıl bir “davetsiz misafir” olduğundan, “davetsiz misafir”in içerdiği tehlike ve tehdite, beklenmedik olanın nasıl karşılandığından, schengen bölgesinin sınırlarına kadar çeşitli konularda konuşan nancy ve genç kızın sohbetini kompartmana giren denis’nin ünlü oyuncusu alex descas sonlandırıyor. zamana farklı bir bakış daha…