2006 yapımı bir iran filmi. erkeklerin oynadığı tüm spor aktivitelerinden muaf tutulan kadınların erkek gibi giyinip bir maça sızmaya çalışmalarının hikayesi. çok büyük laflar etmeye çalışmadığı, sadece bir durumu gösterdiği ve hiçbir anında gereksiz dramlar yaratmadığı için çok güzel. uzun karakter okumalarına girmiyor, kimseyi acındırmıyor ama durumu bütün açıklığıyla ortaya koyuyor. “neden kadınlar maça gidemez?” sorusunu soran kadınlara verilen cevaplarsa erkeklerin bile işin içinden çok da çıkamadıklarının bir göstergesi.
yönetmen jafar panahi, yanlış bilmiyorsam, halen iran’da tutuklu. önümüzdeki 20 yıl film yapmasının ya da herhangi bir röportaj vermesi de yasaklanmış bulunuyor. tam olarak ne suç işlediğini bilmiyorum ama sadece bu filmin bile birilerini çok rahatsız etmiş olabileceği kesin.
bugünkü gazetede rte’nin kızı sümeyye erdoğan’ın ankara devlet tiyatrosu’nun bir oyununa gidip, salondan kendisine hakaret edildiğini düşündüğü için apar topar çıktığını, aynı geceye toplu bilet alan salondaki 150 polisin de kendisini takip ettiğini okudum. oyun ne, gerçekten bir hakaret mi varmış dikkat bile etmedim, önemi de yok zaten. önemli olan şu ki “yarası olan gocunur”.
Günlerin Köpüğü 
Yorum Yapın