ve bu kötü günlerde insanın içini ısıtan, güneş ışığı ile dolduran bir film: lake tahoe.
meksikalı yönetmen fernando eimbcke’nin ikinci uzun metrajı imiş. kısa sahnelerden oluşan film, uzak çekimleriyle seyircisini hep belli bir uzaklıkta tutsa da, juan’ın başına gelenlere gülmemek, kendinizi 90 dakikalığına da olsa siestanın biçimlendirdiği, bu insansız mekanın sessiz bir köşesinde bir hamağa bırakmak istememek imkansız. uzaklık, yavaşlık, boş kalan, insansız sahneler, bir çocuğun babasını kaybettikten sonra içinde uyanan boşluğu ifade edebilecek karanlık kareler, ama asla umutsuzluk değil. onu güneş eritmiş, tüketmiş gibi…

Yorum Yapın