next?

mimar sinan bomonti binasının ıssızlığına geçen haftalarda tanık olmuştum. ama dün akşam iDANS programı için şebnem selışık aksan sahnesi’nin yollarına düşerken nedense daha farklı bir durumla karşılaşacağımı düşünüyordum. bir sürü insan, gösteri izlemek üzere yollarda yürüyor olacaktık, etrafta iDANS tabelaları, afişleri görecektik gibi hayallerim vardı. pek öyle olmadı.

bir okul binasını canlandıracak olan öğrenciler. anladığım kadarıyla bu devasa ve gıcır gıcır binaya taşınma işlemi henüz bütün fen-edebiyat fakültesi bölümleri için tamamlanmamış. bir an önce stüdyolarına ve sahnelerine kavuşmak isteyen modern dans bölümü ise erkenden yerine geçmiş. ne yazık ki koca binayı yaşatmaya tek başlarına güçleri yetmiyor. bir de üstüne çevre düzenlemesi yapılmamış, soğuk plaza camlarıyla kaplı bir bina olunca karşımıza çıkan, insan eli değmemişliğin bıraktığı kötü his daha da baskın oluyor.

merdivenlerdeki ayak seslerimiz binanın dört bir yanında yankılanarak fuayeye ulaştık. 10-15 kişi kadar vardı. salonda yerlerimizi aldığımızdaysa 40-50 kişi ya var ya yoktu. buna iDANS çalışanları da dahil.
binadan biraz fazla bahsettim değil mi? begüm erciyas’ın ballroom adlı performansından çok fazla bahsetmek istemediğimden sanırım.

tamamen pinpon topları ve onların sahnede oradan oraya süzülmeleri üstüne kurulu olan performansta gelişigüzellik biraz fazla rol oynuyordu bence. çok daha hesaplı olsa – ki konu pinpon topları olunca bir kontrol mekanizması yaratmak gerekiyor – bir sürü şey anlatabilecek, ifade edebilecek bir performans birbirini takip eden, çeşitli komutları gerçekleştirmeye çalışan, sahnede sağdan sola salınan bir pinpon topu güzellemesine benziyordu.

artık çok geç, evet, ama keşke bomonti binasındaki bu sahnenin açılışı görkemli bir şekilde yapılsaydı. belki basında daha fazla yer bulabilir, insanların daha kolay ulaşması sağlanabilirdi. garajistanbul’dan sonra o boyutlarda başka bir tane daha sahne olmayan istanbul’da bence gerçekten çok önemli bir girişim. ve umarım iDANS sonrasında da iyi bir programlama ile buradaki koreografların bir türlü sahne bulamadıkları için rafa kaldırdıkları işlerini izleyebiliriz.